Hildebrandslied

Ih gihôrta das sagên,
daz sih urheizzun einôn muozin,
Hiltibrant enti Hadubrant untar heriun zueim.
Sunufatarungos iro saro rihtun,
garutun sê iro gundhamun, gurtun sih iro suert ana,
helidos, ubar hringâ, dô si zo dero hiltiu ritun.
Hiltibrant gimahalta [Heribrantes sunu] – her uuas hêrôro man,
ferahes frôtôro –, her frâgên gistuont
fôhêm uuortum, uuer sîn fater uuâri
[10] fireo in folche,  . . . . . . . . . . . .  
. . . . . . . . . . . . , "eddo welîhhes cnuosles dû sîs:
Ibu dû mir einan sagês, ih mir dê andre uueiz,
chind, in chunincrîche: chund ist mir al irmindeot."
Hadubrant gimahalta, Hiltibrantes sunu:
[15] "Daz sagêtun mir unsere liuti,
alte anti frôte, dea êrhina wârun,
daz Hiltibrant hæzzi mîn fater; ih heizzu Hadubrant.
Forn her ôstar giweiz, flôh her Ôtachres nîd
hina miti Theotrîhhe    enti sînero degano filu.
[20] Her furlaez in lante luzzila sizzen,
prût in bûre, barn unwahsan,
arbeo laosa:  her reit ôstar hina.
Sîd Dêtrîhhe darbâ gistuontun
fateres mînes: daz uuas so friuntlaos man.
[25] Her was Ôtachre  ummez irri,
degano dechisto miti Deotrichhe.
Her was eo folches az ente, imo was eo fehta zi leop;
chund was her chônnêm mannum.
Ni wâniu ich iû lîb habe."
[30] "Weizzu irmingot, [quad Hiltibrant], obana ab himile,
daz du neo dana halt mit sus sippan man
dinc ni gileitos."
Want her do ar arme wuntane baugâ
cheisuringu gitân, so imo sê der chuning gap,
[35] Hûneo truhtîn: "Daz ih dir iz nû bî huldî gibu."
Hadubrant gimahalta, Hiltibrantes sunu:
"Mit gêru scal man geba infâhan,
ort uuidar orte!
Dû bist dir altêr Hûn, ummez spâhêr,
[40] spenis mih mit dînem wortun, wili mih dînu speru werpfan.
Pist alsô gialtêt man, sô dû êwîn inwit fuortôs.
Daz sagêtun mir sêolîdante
westar ubar wentilsêo, daz inan wîc furnam:
Tôt ist Hiltibrant, Heribrantes suno!"
[45] Hiltibrant gimahalta, Heribrantes suno:
"Wela gisihu ih in dînem hrustim,
daz dû habês heime herron guoten,
daz dû noh bî desemo rîche reccheo ni wurti."
"Welaga nû, waltant got, [quad Hiltibrant] wêrwurt skihit!
[50] Ih wallôta sumaro enti wintro sehszic ur lante,
dâr man mih eo scerita in sceozantero folc.
Sô man mir az burc einîgeru banun ni gifasta,
nû scal mih suâsaz chind suertu hauwan,
bretôn mit sînu billiu eddo ih imo zi banin werdan.
[55] Doh mahtû nû aodlihho, ibu dir dîn ellen tauc,
in sus hêremo man     hrusti giwinnan,
rauba birahanen,     ibu dû dâr einîc reht habês. – 
Der sî doh nû argôsto     ôstarliuto,
der dir nû wîges warne,     nû dih es sô wel lustit
[60] gundea gimeinûn:     niuse dê mozzi,
werdar sih hiutu dero hregilo     hruomen muozzi
eddo desero brunnono     beidero waltan!"
Dô leazzun sê ærist     asckim scrîtan
scarpfên scûrim,     daz sê in dem sciltim stontun.
[65] Dô staftun zosamane,     staimbort chlubun,
heuwun harmlîhho     huizze scilti,
unzi im iro lintûn     luzzilo wurtun,
giwigan miti wafnum    . . . . . . . . . . . .  

Me audis ton dicesir, 
ke defianti    renkontris single,
Hildebrand e Hadubrand    inter trupi du.
Filiul' e patrulo    sua hom-armaron aranjis,
preparis sua kuras-kamisi;    zonizis su per sua glavi – 
la heroi – super la kurasi,    kande li al lukto kavalkis.
Hildebrand parolis,    filiul' di Heribrand – il esis la plu olda, 
plu saja pri vivo –    il komencis questionar 
per poka vorti,    qua esis ilua patrulo
ek la homi dil populo,    . . . . . . . . . . . .  
 . . . . . . . . . . . . ,     «o de qua klano tu esas: 
Se tu nomus unun a me,    l'altrin me savus, 
yunulo, en la rejio:    konocata es a me tota nobelaro.»
Hadubrand parolis,    filiul' di Hildebrand:
«Ton dicis a me    nia viri, 
olda e saja,    qui plu frue esis, 
ke Hildebrand nomesis mea patrulo;    me nomesas Hadubrand. 
Olim il ad esto departis,    fugante la odio di Odoaker, 
fore kun Dietrich    e multi de lua lukteri. 
Il lasis en la lando    la mikran restar, 
spozinon en domo,    la ne-adulta filion, 
sen heredajo.    Il kavalkis ad esto fore. 
De lore por Dietrich    kareaji komencis
di mea patrulo: ta esis tam sen-amika viro. 
Il esis pri Odoaker    sen-mezure iracoza,
la luktero maxim kara    a Dietrich.
Sempre il esis al avano dil trupo,    sempre il amis tro multe la lukto: 
Konocata il esis    a brava viri.
Ne me kredas il vivanta.»
«Deo esez la testo     supre del cielo, 
ke nultempe de nun    kun tam parenta vir’ 
tu havos negocio.»
Lore il turnis de brakio    tordita ringi, 
facita de or' imperiestrala,    quin ad ilu donabis la rejo,
la mastro di Huni:    «Ke me nun donas oli a tu pro bon-volo.»
Hadubrand parolis,    filiul' di Hildebrand:
«Per lanco on devas    donacon recevar,
pinto kontre pinto!
Tu kredas tu, olda Huno,    sen-mezure ruzoza;
luras me per tua vorti,    volas jetar tua lanco a me.
Tu esas tam olda viro,    kam ke tu sempre intencas trompo.
Ton dicas a me    navigeri dil maro
weste trans Mediteraneo,    ke ilun lukto forprenis:
morta es Hildebrand,    filiul' di Heribrand!»
Hildebrand parolis,    filiul' di Heribrand:
«Bone me vidas    per tua equipuro,
ke heme tu havas    mastro bona,
ke tu sub ta regno    ankor’ ne exilesis.»
«Ve nu, aganta deo,  Hildebrand parolis,     «mal fato eventas!
Me migris someri e vintri    sisadek exterlande,
ube on sempre ordinis me    al trupo di lukteri.
Ne apud irga urbo    on donis morto a me.
Nun devos propra filio    per glavo men abatar,
frakasar per su’ espado,    o me ilun ocidar.
Facile ya tu povas nun –    se tu esas sat forta –
de tam olda viro    armaron ganar,
raptajon obtenar,    se tu havas irga yuro a to. –
«Ta esus nun la maxim poltrona    ek esto-viri,
qua nun refuzus lukto a tu:    nam tu ya tante deziras
lukto l'una kun l'altra:    probez qua lon povas,
qua ek la du cadie      glorizos su pri l'equipuri,
o ta kurasin    amba regnos!»
Lor li igis komence    la fraxin-lanci marchar,
per akuta ataki,    tale ke en la shildi oli restis stekita.
Ed ili interatakis shokante,    fendis lukto-shildi,
frapigis adsure    blanka shildi,
til ke lia tili-shildi    divenis mikra,
dis-hakita per l'armi    . . . . . . . . . . . .  

(:tablelend:)